Lütfen bekleyin.. Lütfen bekleyin..
‘Bir daha analar ağlamasın’ diyen siyasetçilerin egoları ve iktidar hırsı, bir ayı aşkın süredir yine anaları ağlatıyor.
Neredeyse Hergün ölüm haberleri geliyor.
Hani analar ağlamayacaktı?
Ne oldu, hangi üst aklın emri yerine getiriliyor ki bu kadar can gidiyor.
Ateş düştüğü yeri yakar.
Kimse bu acıyı yaşamadan ne kadar derin olduğunu ve can yaktığını bilemez.
Sırça köşklerde, korumalarla ve zırhlı araçlarla güven içinde gezerken ülkeyi yönetenler, bölgede neler olup bittiğinden ne kadar haberdar olacak ki.
Birde çıkıp ceset sayıları üzerinden psikolojik savaş üretiliyor.
Bilmem ne kadar terörist öldürüldü, bilmem kaç bomba atıldı…
Diğer tarafta da durum aynı.
Ha bire ölen asker sayıları servis ediliyor medyaya.
Sadece bir aylık sürede Bin’in üzerinde insan ölümünden bahsediliyor.
Bunların içinde güvenlik mensupları, örgüt üyeleri ve ne yazık ki sivil insanlar var.
Diliniz nede kolay söylüyor, “Şu kadar kişi öldürdük” derken.
Ölenlerin insan olduğunun bile farkında değilsiniz belki de.
Peki ya ölenlerin annelerinin olduğunu biliyor musunuz?
Kaç anayı ağlattınız bu kısa sürede hesap ettiniz mi?
Hani bir daha analar ağlamayacaktı…
Asker olsun gerile olsun, her ikisinin de anneleri ağlarken aynı gözyaşını döküyor. Dilleri farklı olsa da aynı ağıdı yakıyorlar…
İkisi de o tabuta sarılırken “Canım Oğlum” diyor.
Ve siz “Şu kadar öldürdüm” diyerek övünerek verdiğiniz sayı kadar anayı ağlattınız.
Savaşta en büyük acıyı anneler çekiyor ne yazık ki.
Savaşı başlatan kadınlar değil, ama bitirecek güç var kadınlarda.
Heredot’un ünlü bir sözü var.
Ünlü olduğu kadar da anlamlı; “Savaş zamanında babalar oğullarını, barış zamanında oğullar babalarını gömerler.”
Bu söz, Batman Barış Anneleri tarafından, “Barışta evlatlar annelerini, savaşta anneler evlatlarını gömer” şeklinde uyarlanarak hazırlanan bir pankartla Ankara’ya gittiler.
Kadınların amacı, Dünya Barış Gününde başkent Ankara’da bir kez daha barışı haykırmak ve savaşı durdurmak.
Barış Anneleri adına konuşan Meyaser Akdağ, savaşın ölüm dışında hiçbir şey getirmediğini söyleyerek, bu savaşın derhal durdurulması gerektiğini belirtti. Akdağ, “1 Eylül Dünya Barış gününde yönümüzü Ankara’ya çeviriyoruz. Ankara’ya gidiyoruz. Bu kanın durması için sesimizi daha da yükselteceğiz. Artık çocuklarımız öldürülmesin diye tekrar barışı haykıracağız ve sesimizi gökyüzüne duyuracağız” diyor.
Şu ortamda annelerin sesini daha da yükseltmesi gerekir.
Barış annelerinin haykırışları Ankara’da ne kadar duyulur bilinmez, ancak Bursa’da bir araya gelen iki anne, barış için belkide en önemli kucaklaşmalardan birini gerçekleştirdi.
Birisinin oğlu PKK saflarında diğeri ise askerlik yaparken yaşamını yitirmişti.
PKK saflarındaki oğlu Fırat Buğday'ı 1993 baharında henüz 18'indeyken kaybeden Güler Buğday, 19 Temmuz'da Siirt'te yaşamını yitiren er Bahadır Aydın'ın annesi Emine Aydın'ı Bursa'daki evinde ziyaret etti.
Güler Buğday 1990'lı yılları Diyarbakır'da geçirmiş bir anne. Aslen Liceli. Kendisinin köyü yakılmamış ama birçok kez akrabalarının yanındayken köy yakılmalara şahitlik etmiş Lice köylerinde. Devletin zulmünü görmüş yaşamış. Küçük oğlu Fırat da bu yıllarda dağların yolunu tutmuş. 1993 baharında katıldığı PKK saflarında henüz 1 yıl geçmeden Elazığ kırsalında askerlerle girdiği çatışmada yaşamını yitirmiş henüz 18'inde iken.
Daha önceki yıllarda da çatışmalarda yaşamını yitiren bir asker annesi ile Barış Annesi olarak görüşmek istediklerini fakat ertesi sabah basında, ‘Bu annelere dikkat’ denilerek manşetlere taşındıklarını ve polis baskısı nedeniyle görüşmenin gerçekleşmediğini hatırlatıyor.
Türkiye Barış Meclisi üyelerinin Siirt'te yaşamını yitiren er Bahadır Aydın'ın ailesine ziyaret gerçekleştirmesi üzerine kendisinin de ziyarete bir Barış Annesi olarak katıldığını belirtiyor Güler ana. Aydın ailesinin Bursa'daki evinin sokağına girdiğinde göz yaşlarına hakim olamadığını söylüyor. “Neden” diye sorulduğunda, “Acımız Emine anayla aynı. Daha o sokağa girdiğimde onun çocuğu da bu sokaklarda yürüdü, Bahadır'ın ayak bastığı sokaklardı diye düşündüm. Acı gören acının ne olduğunu bilir” diyor.
Ve şöyle noktalıyor sözlerini Güler ana; “Savaşı çıkartan erkektir. Ancak anneler el ele omuz omuza vererek çocuklarımızın ölümünün önüne geçebilir. Anneler barışçıldır. Anneler barışı getirir.”
Stefan Zweig’in anlamlı sözüyle noktayı koyalım; “BİRİSİ BARIŞI BAŞLATMALI, TIPKI SAVAŞI BAŞLATTIĞI GİBİ.”
