Hiçbir zaman suçu kendimizde aramayız. Sürekli övünüp gezmek en büyük lüksümüz. Varlıktan yokluk yaratırız ya da öyle olduğunu söyleriz. Yokluk geldiği zamanda kuru bir ekmeğe muhtaç kalırız. Ama yine de ders çıkarmayız. Burnumuzun dikine gitmeye devam ederiz, ta ki en büyük, kötü olan sonuca ulaşana kadar. Bu seferde ‘son pişmanlık fayda etmez’ der, kendimizi bunula avuturuz.
Çabalamak yerine daha da içinde bulunmuş olduğumuz çukura batıp yok oluruz. En ufak hastalıkta veya kötü giden bir durumda hemen isyan ederiz. Bu beni mi buldu der kendimizi yer bitiririz ve o ufak kötü gidişat küçük bir sorunken, büyük bir soruna dönüşür. Ve bundan bile nasibimizi almayıp daha çok isyan ederiz. İnsanlık adına değişen çok şey var gerçekten. Şükretrmeyi ne zaman bıraktık ta isyanı doladık ağzımıza. Bir zamanlar şükrettiğimiz durumlara isyan ediyoruz. Oysaki şükretmek ne güzle bir şey. Hem bulunduğun durumu kolaylaştırır, hem de sabrını artırır. Var olan ruhunu huzurla doldurur. Varlıklıyken yokluk çeken insanların yardımına koşardık. Ama şimdi ise tek yardımı kendimize yapıp ruhumuzu bencilleştiriyoruz. Ve başımıza geleceğini hiç düşünmüyoruz. Hayat çok farklı yolardan vurur insanı. Bir gün varlıkla rahata erdirir, bir gün ise yoklukla terbiye eder. Bunu unutmamak ve her an için başımıza geleceğini bilip yaşamak lazım.
Tıpkı ölüm gibi…
İnsanlar ölümün gerçekliğinden halen haberleri yokmuşçasına yaşıyorlar, taki ölümün bir gün kapıya dayanmasına kadar ve en son anlıyorlar ki aslında ölüm varmış fakat biz inanmıyormuşuz, yok olup gidene kadar. Böyle şeylerin farkına varmak gerçekten çok önemli. En azından yapmış olduğumuz hataları yapmayız ve yolun sonundan dönmek yerine, yolun başından dönerek büyük bir iyilik yapmış oluruz, hem kendimize, hem de çevremizdekilere.
Beni en boğan cümlelerden bir tanesi de ‘son pişmanlık fayda etmez’ cümlesidir.
Bunu söyleyen kişileri üşengeç olarak görüyorum. Bana kalırsa ‘son pişmanlık’ diye bir şey yoktur. Eğer elinizden gelen herşeyi yaptıysanız evet, kullanabilirsiniz. Ama oturduğunuz yerden kullanmak hiçte doğru değil. İnsan bazen savaşmalı, eğer bazı şeyleri çok çok istiyorsa. Üşengeçliği bir yer bırakıp hayatınızla, kendinizle savaşmayı dendiniz mi hiç. Emin olun bunu yaptıktan sonra pişmanlığı arkanızda bırakacaksınız. Herşey değişiyorsa, insanın umuduna bir an bağlanması anlamsızdır. İyi ya da kötü zamanlar yoktur, değişmiş insanlık vardır.