Güvenmek

Farklı bir devirdeyiz şimdi, ne olacağını neyin ne zaman çıkacağını bilmiyoruz.
Sabırsızlıkla bir sonraki yarınları bekliyoruz. Belkide yarınımız bu günümüzde saklıdır, haberimiz yoktur.
Hayat hep bizleri farklı şekillerde sınıyor. Bazen kendimizle, bazen de karşımızdaki insanla sınanıyoruz. İşte buda hayatın sınav şekli oluyor. Kazanırsan geçiyorsun kaybedersen kalıyorsun ne yazık ki.
Hayat mı bize güvensizliği sunan, yoksa biz miyiz hayata karşı, yaşadıklarımıza karşı güvensizliği seçen. Artık ne tarafa gideceğimizi, kime güvenip kime güvenmeyeceğimizi bilmez olduk. Ya emin adımlarla gittiğimiz yol ters çıkıyor, ya da gideceğimiz adres yanlış çıkıyor.
Bunun sebebi güvensizliğimiz, hayata olan insanlara olan güvensizliğimiz. Güvenmek tıpkı bir babanın evladına güvenmesi, arkasında durması gibi, tıpkı bir kardeşin kardeşinin yanında durması gibi, tıpkı bir dostun arkadaşının en kötü gününde ona destek olup güvenmesi gibi… Güvenmek iki kişinin birbirlerine vermiş olduğu bir güç; tıpkı sevgi gibi, saygı gibi. Güvenmekte karşılıklı olan bir şey. Bir baba evladına güvenmiyorsa ondan başarı beklemesin, bir kardeş bir kardeşe güvenmiyorsa ondan dürüstlük beklemesin ve bir arkadaş, bir arkadaşa güvenmiyorsa ondan destek ve sevgı beklemesin.
Güvenmek tek taraflı yapılan bir şey değildir. Karşılıklı olması gerekir. Sen karşındakine güven ki o da sana güvenerek sevgi versin. Karşındaki sana güven versin ki, sen ona saygı ver. İşte güven eşittir sevgi. Saygı güven olmadan sevgi saygıda oluşmaz. Bazılarımız bu durumu yaptığı iyiliklerle kıyaslıyor. Evet, güven, saygı, sevgi karşılıklıdır. Ama iyilik karşılıksızdır. İnsanın içinden gelip yaptığı bir şeydir. Yoksa ben ona yaptım o da bana yapsın diye bir şey yoktur. Eğer içinizden gelerek yapmıyorsanız, istemeyerek yapıyorsanız yaptığınız iyiliğin bir anlamı kalmaz zaten. Fakat biz insanlar bu durumların tam tersini yapıyoruz. İyilik te karşılık, güven saygı ve sevgide karşılık beklemiyoruz. Bize neyin fiziksel olarak yararı varsa onu seçiyoruz, ondan tarafa oluyoruz. Ve en büyük zararı işte bu şekilde kendimize veriyoruz. Bulunmuş olduğumuz ilişkiler yok olup gidiyor, o yaşanılan onca güzel yılar, aylar, günler yok olup gidiyor. Dostluklardan eser kalmıyor. Ne yazı ki bu durumdan en çok etkilenenlerden biri olarak yine bizler oluyoruz. Yazık etmiş oluyoruz kendimize, ilişkilerimize, arkadaşlığımıza ve en çokta bu durumda yok olup giden insanlığımıza. Güven tek kullanımlıktır. Bir defa verilir, ikinci bir şansı yoktur. Kırıldı mı ne yaparsan yap geri gelmez. Telafisi olmayan bir hatadır. Sen sen ol sana verilen güvene sahip çık, boş yere ziyan etme.
“Güven vermek önemlidir. Güven duymak da önemlidir. Ama en önemlisi, duyulan güveni boşa çıkarmamaktır” A. Dumas...