Çocuklar ve Bayram

Eskiden bayram öncelerinin heyecanı olurdu. Hummalı bir hazırlık safhası ve bir alışveriş çılgınlığı… Bayram geliyordu ve çocukların yürekleri kıpır kıpırdı.
Bu dediğim olay çocukluğumuzda kaldı artık o eski bayram heyecanları yok, günler hatta haftalar öncesinden bayramı iple çekecek çocuklarda yok.
Olağanüstü bir çocukluk yaşadık. Oyuncak falanda yoktu, kendi oyuncaklarımızı kendimiz icat ederdik. Her yer toz ve çamur deryasıydı ama biz çocuktuk ve mutluyduk.
Sahi bizi öyle çıldırmışçasına mutlu eden duygu neydi? En küçük bir mutluluk katresini yakalasak, uçan çocuk oluyorduk. Mutluluk sen mutlu olmak için sebepler bulmaya başladığında başlıyordu.
Ve mutlu olmak için çok sebep vardı, çocuktuk, Batman küçücüktü, bir başından diğer başına koşabilirdik ve herkes sevgi doluydu. Sonrasına Bayram vardı.
Bayramda şeker toplayacaktık, öncesinde bayram namazına uyanacak, kim erken uyanacak diye yarışacaktık. En çok kim şeker toplayacak, harçlık kimden alabilirdik diye saatlerce konuşacaktık.
Bayram elbiselerimizi giyecek, caka atacaktık. Mutlu olmak için sudan sebepler vardı ve biz sudan sebeplere mutlu oluyorduk.
Şimdiki çocuklar bizim o yıllarda yaşadığımız mutluluğu ve bayram heyecanını yaşamıyorlar. Bayramı haftalar öncesinden iple çekmiyorlar. Hatta umursamıyorlar, bilmiyorlar, demek birileri anlatmıyor onlara ve onlar bayram yoksunu yaşıyorlar.
Neden mi çocukları ve çocukluğumu anlattım. Eğer çocuklar bile bayram sevincini yaşamıyorsa, büyüklerin anlatacakları bir şey olamaz. Demek ki büyükler de unuttu bayramı.
Günümüz bilim ve teknoloji çağı, artık insanlar daha fazla tembel ve vücut olarak hassaslar. Eskiden biz çocukken, yani baldırı çıplak, sokak sokak gezinirken sıcak-soğuk demeden. Ne hastalık bilirdik, ne yoksunluk.
Şimdi her şey var, çocuklar ne bulmak isterlerse, buluyorlar. İnternette var, son model oyuncaklarda ama çocuklar artık çok çabuk hastalanıyor. Çünkü bizim çocukluğumuzdaki gibi organik beslenmiyorlar.
Mutlu değiller çünkü onların bekledikleri bayramları ve sudan sebepler uydurarak mutlu oldukları zamanları yok.
Sahi ne oldu çocuklarımıza, neden mutlu değiller, bayrama sayılı günler kaldı ama bayramı anımsayan yok. Ve çocuklarda hep bir boşluk var, hep bir isteksizlik.
Çocuklar diye başladım, çünkü biliyorum ki, bir toplum çocukluğunu ve çocuklarını yitirirse o toplumu köklerine bağlayacak, sudan sebeplerle uyduracağı mutlulukları da olmaz.
Ramazan Bayramına sayılı günler, hatırlayan var mı diye hatırlatmak istedim. Hatta bayramı yaşıyoruz, farkında mısınız? Bütün alem-i İslam’ın ve batman halkının Ramazan Bayramını en içten duygularımla kutlar, bayramın dünya halklarına barış ve huzur getirmesini dilerim.