Lütfen bekleyin..
‘BARİ ÖĞLUMUN BİR MEZARI OLSUN’
Aydın Ay, 10 Temmuz 1993 tarihinde 19 Mayıs Mahallesindeki evlerinden sigara almaya çıktıktan sonra bir daha geri dönmedi. Onu gören bir komşularının anlatımlarına göre, sivil giyimli 4 kişi tarafından silah zoruyla kaçırıldı. 73 yaşındaki annesi Raziye Ay ise o günden bu yana acıyla oğlunun eve dönmesini bekliyor. Oğlundan bahsederken gözleri dolan anne Raziye Ay, “Evine ve ailesine bağlı, çevresine saygılı, çalışkan bir evladımdı. O günden bu güne 23 koca yıl geçti. Canım oğlum Aydın'dan ölü veya sağ bir haber alamadım. Bari oğlumun toprağa gömülü bir kemiği olsaydı hiç olmazsa. Başında bir Fatiha okur, oğlumun mezarının yerini bilirdik. Gözyaşı dökmediğim gün kalmadı. Siz oğluma ne yaptıysanız yaptınız, artık kemiklerini getirin bana. Bu acıyla ölmek istemiyorum. Herkes oğlunun damat olduğunu görmek ister, ben de içinde oğlumun kemiklerinin olduğu bir mezar istiyorum” dedi. 23 yıldır gözlerinin yollarda olduğunu ve yıllar süren bu acılı bekleyiş ile artık yaşlandığını dile getiren anne Ay, şöyle devam etti; “Aydın kaybolduğunda henüz 27 yaşındaydı, yaşasaydı şimdi 50 yaşında olurdu. Oğlumun yaşamasına izin vermediniz, hiç olmazsa bir mezarı olsun diye çocuğumun kemiklerini istiyorum. Her gün aynı acıyı yaşıyorum ve acılarım taptaze.” O günden bu güne geçen 23 yılda hep acıyla yaşadığını ve her gün gözyaşı döktüğünü anlatan anne Ay, kendisine yaşatılan bu acıyla bugün hala “Hakkımı Allah'a havale ediyorum. Umarım yaşadığım acıyı kendileri de yaşarlar. Herkes ile arası iyi olan oğlum şimdi nerelerde kim bilir. Siz oğluma ne yaptıysanız yaptınız, o zaman kemikleri nerede? Zerre insanlık kalmadı içinizde, neden oğlumun kemiğini bana vermiyorsunuz?” şeklinde konuştu.
