Fırat, “Asrı Saadet döneminde Efendimiz ne zaman Medine dışına çıkacak olsa yerine Görme Engelli Sahabe Abdullah İbn-i Ümmü Mektum’u vekil olarak tayin ederek bizlere engellilere ne denli önem vermemiz gerektiğini apaçık göstermiştir. Asrı Saadet zihniyetini kendine rehber edinen devletler de engellilerine en büyük değeri vermiş ve onların insanca yaşamaları için ne gerekiyorsa yapmıştır. Osmanlı Devleti bunun en büyük ve en bariz örneğidir.
Günümüze geldiğimizde bakıyoruz ki nüfusumuzun yüzde 12,29’unu oluşturan bu kardeşlerimizin diğer vatandaşlarımız gibi insanca yaşamaları anayasal hak olmasına rağmen, ne var ki bu güne kadar ülkemizi yöneten siyasiler ve devlet adamları engellileri insan hakları ve özgürlükler bağlamında düşünmeyerek, onları “dilenci toplum” ve “ikinci sınıf vatandaş” konumunda görmüşlerdir. Örneğin ''Yasa çıkarın da işe girip ekmeğimizi kazanalım'' diyen bir grup engelliye tanınmış siyasi adamlarımızdan biri ''zekâtlar, fitreler size yetmiyor mu'' diyerek Engellilere bakış açısını göstermiştir. Yine başbakanlık makamında oturan bir diğer devlet adamımız ''Ben vatandaşımın sağlamına iş bulamıyorum ki, engellisine bulayım'' diyerek engelliye bakış açısını göstermiştir. Refah Partisi 1992 yılında mecliste ''Engellileri Araştırma Komisyonu'' kurarak engellilerin hak ettikleri değere kavuşmalarını sağlamış böylece sivil toplum örgütleri de engellilerin haklarını arayış içine girmişlerdir. 1994 yılında yapılan yerel seçimlerde de Refah Partisi 2 engelliyi Belediye Meclis Üyesi yapmıştır. Türkiye Cumhuriyeti tarihinde engelliler adına en önemli gelişmeyi ise 54. Hükümet Başbakanı Prof. Dr. Necmettin Erbakan 1996 yılı 3 Aralıkta TBMM'ni engelliler gündemiyle toplamış ve kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi almış ve aynı gün engelli gruplarını Meclis’e davet ederek onları grubunda ağırlamıştır” dedi. Haber merkezi
Lütfen bekleyin..
