Önergede şu ifadelere yer verildi; “Covıd-19 salgınının gölgesinde geçen 2020 yılında işsizlik oranı Kasım 2020’de Türkiye genelinde yüzde 12,9 olarak açıklanmıştır. Verilerin işaret ettiği en önemli sonuçlardan biri ise kadınların işgücüne katılma oranlarında yüzde 3’ü aşan bir düşüş göstermesi. İşgücüne katılan kadınların yüzde 15’i ise iş bulamamaktadır. Yıllara göre iş bulma ümidi olmayan kadın nüfusunun değişimine bakıldığında, yüzde 171 artışla 805 bine yükseldiği görülmektedir. Türkiye’de kadına biçilmeye çalışılan toplumsal rol, kadınların emek piyasasında erkeklere göre daha zor iş bulmasına neden olmaktadır. Kendilerine biçilen rol nedeniyle kadınlar, ev ve aile işlerini beraber yürütecekleri işler aramakta, bu ise kadınların güvencesiz ve esnek çalışmalarına neden olmaktadır. Bu cendereyi kırmaya çalışan eğitimli kadın işgücü ise ayrımcılığa maruz bırakılmakta ve kadınlar erkeklere göre daha zor iş bulabilmektedirler. Eksik istihdam olarak nitelenen bu sorun, istihdam ve eğitim politikalarındaki sorunlardan kaynaklanmaktadır. Bu bağlamda; Kadınların, insana yakışır ve güvenceli işlerde istihdam edilebilmeleri için, eşitlik prensibiyle, gerçek bir kadın istihdam programı oluşturulması için herhangi bir çalışmanız bulunmakta mıdır? Varsa bu çalışmalar nelerdir? Eksik istihdam olarak nitelenen bu sorunları ortadan kaldırmaya yönelik istihdam ve eğitim politikalarınız mevcut mudur? Söz konusu politikalar mevcutsa bunlar nelerdir? Kadınlar için eşit çalışma koşulları oluşturacak hizmetleriniz mevcut mudur? Covid-19 krizinin kadın istihdamı üzerindeki etkileri ve salgınla mücadele kapsamında geliştirilen politikalar toplumsal cinsiyet boyutuyla değerlendirilmekte midir? Kadınların; salgına karşı alınan parasal önlemlerden, mali teşvik paketlerinden ve ek sosyal yardım düzenlemelerinden ne ölçüde yararlandıklarına ilişkin istatistiki bir çalışma var mıdır? Böyle bir çalışma mevcut değilse, yapılacak mıdır?”
Lütfen bekleyin..
