Ve sen kutsal kadın
Sokaklarımdan geçtikçe dantelli eteklerin
Topuk altlarına vurup da özlemlerimi
Susuyorum öylece
Dili kesik kuşların sesinde
Yüzsüz bir gök telaşında içim
Bulutları asacağım pencereme
Bütün iklimler sen kalacaksın
Kımıldansam
Haziranda üşüyeceğim yokluğuna
Ah sen kutsal kadın
Gülüşlerini asıyorum kalbimin duvarlarına
Mehtaba karışır da gölgen
Kim bilir
Hangi vapurdan el sallarsın martılara
Gece katranlığına fısıldıyorum sessizce
Hani
Et tırnak arasıyken en uzak mesafemiz
Şimdi haziranda üşüyoruz