Batman Medya Gazetesi

Şimdiki bayramların ne tadı kaldı, ne tuzu.
Tam manasıyla “Nerede o eski bayramlar” demeye başladık.
Burada o eski bayramlara olan özlem, yaşanan mutluluk ve sevinç için geçerli.
İnsanlar yakınlarıyla kucaklaşmak için dört gözle beklerdi bayramları. Şimdi ise geçim derdindeki vatandaş, bayramın getirdiği ekonomik yükün altında ezildiği için gelmesini istemiyor. 
Hele özellikle 1,5 yılı aşkın süredir insanlığın başına gelen en büyük felaketlerden biri olan Koronavirüs Pandemi’si ile birlikte vatandaş ekonomik yönden büyük çöküş içine girdi.
Bu süre zarfında kaşıkla veriler zamlar, kepçe ile geri alındı.
Pandemi döneminde neredeyse herşeyin fiyatı ikiye katlandı.
İnsanların alım gücü iyiden iyiye düştü.
Ayın ilk gününde aldığı maaşı birkaç gün içinde fatura ve mutfak giderlerine giden vatandaş,  ayın geri kalan kısmında borç ile geçiniyor. 
Ne çocuğuna elbise alacak, ne de bayramı bayram tadında yapacak parası yok cebinde.
Bunu şu kurban bayramı öncesi iyiden iyiye gözleme imkanı buldum.
Yaklaşık 8 günlük bir İstanbul ziyaretim oldu.
Bayrama birkaç gün kala caddeleri olduğundan iki kat daha fazla kalabalıklaşan İstanbul’da kimisi bayram alışverişi telaşında, kimisi ise geçim endişesindeydi.
Kaldığım yerde oturanların büyük bölümü Batman ve çevre illerden vatandaşların yoğunlukta olduğu bir mahalleydi.  
Mega kentin zengin kesiminin oturduğu mahallelerde bayram telaşını da, Bağcılar’da yaşayan fakir kesimin bayram telaşını da yakından gözlemleme imkanı bulabildim.
Lüks mahallelerdeki mağazalarda alışveriş yapan insanların yüzünde sevinci, ekmeğinin peşinde olan insanların oturduğu mahallelerdeki insanların yüzünde görmek mümkün değil.
Zaman zaman akşam bir evde toplanarak hasbihal ediyorduk.
Özellikle bayrama birkaç gün kala İstanbul’dan memleketlerine giden insanların haberleri bolca yapılır.
Ancak bu haberler yapılırken kameralar hep Esenler otogarındaki telaşı yansıtır bizleri.
Hiç havalimanlarında memleketine gelmek için yoğunluk oluşturan insanların haberlerine rast geldiniz mi?
Ama artık otobüsle bile bayramda memleketine gelemeyen o kadar çok insana rastladım ki.
Akşam davetli olduğumuz evde oldukça kalabalık bir ortamda memleket hasreti gidermek için ziyaretimize gelen akraba ve dostlarımızla birlikteyiz.
Söz dönüp dolaşıp bayram tatiline geliyor.
Malum 9 günlük bayramda birçok insan İstanbul’dan ülkenin herbir tarafına adeta göç etti. 
Bayrama 15 gün kala otobüslerde tek bir koltuk bile bulmak mümkün değildi.
Zaten bulabilenler de fahiş bilet fiyatları yüzünden memlekete gitmekten vazgeçtiler.
Tek derdi ekmek ve ailesine geçindirmek olan bu insanlar için gidiş geliş 2 Bin 500 lirayı bulan bu bayram seyahati bile imkansız olmuş.
Üstelik bayram tatili 16 Temmuz Cuma günü başlamasına rağmen bu insanlardan bazıları arife günü bile çalışmak zorunda olduklarını belirtiyorlar.   
Çünkü onların Bayramı falan düşündükleri yok.
Onların tek derdi eve ekmek götürmek ve ailesini geçindirmek.
Ama içlerinden birinin söylediği söz aslında herşeyi anlatıyordu; “Abi bayram zengin için bayram, bizim için değil.”
Bu anlattıkların memleketimin İstanbul’daki yansıması.
Ama sadece İstanbul’da değil, Batman’da da durum farklı değil.
Çünkü burada da insanların öncelikli ve tek derdi eve ekmek götürmek.
Bayram onlar için ikinci planda kalmış durumda.
Kimisi bayramın gelmesini dört gözle bekliyor, kimisi getirdiği ekonomik yükü kaldıramadığı için gelmesini istemiyor.